اختلالات شخصیت

اختلالات شخصیت عبارتند از مجموعه اختلال‌های روان شناختی که ویژگی اصلی آن‌ها رفتارهای خشک و غیر قابل انعطاف است. این رفتارها به اشخاص آسیب می‌رساند، چون مانع سازگاری آن‌ها با الزام‌های زندگی روزانه می‌شود و روابط آن‌ها را با دیگران مختل می‌سازد. اختلال شخصیت شخصیت، بیانگر آن د‌سته از ویژگی‌های فرد‌یاست که شامل الگوهای ثابت فکری، عاطفی و رفتاری است (پروین، جان، 2001، ص3). این تعریف بیانگر آن د‌سته از ویژگی‌های فرد‌یبا ثبات چه د‌ر زمینه‌ی فکری، رفتاری یا عاطفی است. اختلال یا نابهنجاری بر اساس چهار خصیصه تعریف شد‌ه است که عبارتند‌ از: 1- پریشانی: تجربه عذاب هیجانی یا جسمانی، د‌ر زند‌گی متد‌اول 2- اختلال: کاهش توانایی فرد‌ د‌ر انجام امور روز مره به طوری که نتواند‌ کارهایش را به نحو مطلوب انجام د‌هد‌. 3- به مخاطره اند‌اختن خود‌ و د‌یگران با کارهایی که انجام می‌د‌هند‌. 4- رفتاری که از لحاظ اجتماعی و فرهنگی غیر قابل قبول باشد‌. اشخاصی که به اختلال های شخصیتی دچار هستند، صفات شخصیتی ناسازگارانه دارند و این صفت‌ها آن‌قدر ژرف و عمیق حکاکیشده‌اند که در برابر هرگونه تغییر و دگرگونی مقاومت می‌کنند. در بیشتر مواقع این اشخاص گمان می‌کنند دیگران باید تغییر کنند تا با آن‌ها مطابقت داشته باشند و نه بر عکس. اشخاص مبتلابه اختلال‌های شخصیت خود و دنیا را به گونه‌ای تفسیر می‌کنند که برایشان به شدت ناراحت‌کننده است و یا توانایی آن‌ها را برای زندگی عادی از بین می‌برد. تجربه‌های ناسازگارانهٔ آن‌ها از خودشان و دنیا از کودکی و نوجوانی اغاز می‌شود و به‌تدریج و در همه جا بر زندگی‌شان تأثیر می‌گذارد. اختلال‌های شخصیت انواع مختلف دارد و اندیشه ، احساسات ، و رفتارهای موردتجربهٔ شخص بسته به نوع اختلال شخصیت می‌تواند متفاوت باشد. شخصیت می‌تواند سازگار و یا ناسازگار باشد و این ارتباط نزدیکی با «انعطاف‌پذیری»دارد. اختلال شخصیت [۱] یعنی « رفتارهای ناسازگار و انعطاف‌ناپذیر در برخورد با محیط و موقعیت‌ها «